dinergy (uit het ABC van XYZ) For English text: Plants have spawned a generation of 'smart' building materials
Het bewustzijn van de waarnemer moet worden veranderd, ..... geherorienteerd op het 'ononderbroken geheel' waar alles een vorm van is.
Gary Zukav, naar David Bohm (1979)
"Dinergy" is een term van Gyory Doczi in zijn boeiende boek The Power of Limits: Proportional Harmonies in Nature, Art and Architecture. Het woord is gevormd uit het Griekse Dia- door, over, tegenovergestelde en energeia -energie. Het duidt op de creatieve energie van organische groei. Het betreft de dynamische en synergetische vereniging van tegenovergestelden, de essentiële karakteristiek van het patroonvormend proces in de ontwikkeling en structuur van alle levensvormen. Doczi laat zien hoe de patroonvormende processen uit de natuur weerspiegeld worden in de kunst, architectuur en zelfs in levenstijlen. Bijvoorbeeld de processen in zulke verschillende levensvormen als planten, kevers, vlinders, mosselen, krabben, vissen en toont dan aan hoe dit proces gereflecteerd wordt in de veelheid van menselijke aktiviteiten zoals muziek, pottenbakken, tapijtweven, mandenvlechten en het ontwerp van vliegtuigen.
(hieronder is een voorbeeld beschreven: Plants have spawned a generation of 'smart' building materials

creativiteit: neem de natuur als katalysator
Naar het zich laat aanzien ontwikkelen volwassenen een soort psychische astigmatisme (oogafwijking aan de lens) waardoor zij de wonderlijke wereld om hen heen met zijn fantastische ontwerpen niet duidelijk meer zien. Waar kinderen eigenaardige details nog zien en zich hier vragen over stellen; 'Waarom heeft appelbloesem altijd 5 blaadjes?' of 'Waarom lijkt een spinneweb zo zwak en is het toch zo sterk?', lijken volwassenen dit niet meer te zien. Kinderen vragen zich af waarom we nu juist zo zijn en niet anders. We ervaren grenzen en stellen ons grenzeloosheid voor. Deze kinderlijke verwondering leidt ons naar de hogere sferen van ons brein en zou niet afgeleerd moeten worden. Want juist daar ligt de basis voor creativiteit: met kinderlijke verwondering kijken naar de wereld om ons heen. Bij kunstenaars zien we hoe zij steeds proberen de grenzen te verleggen naar ongekende vormen. Zij bewerkstelligen met hun materialen nieuwe ontwerpen en vormen, waardoor ze ontdekken en de kennis uitbreiden. Dit is te vatten onder de term dynamisch ontwerpen. Durven gaan buiten de grenzen van het eigen specialisme met respekt voor de creatieve energie van organische groei. Door goed te leren kijken naar de blootliggende werkelijkheid zullen de dieper liggende patronen ook duidelijker worden.

David Bohm (theoretisch natuurkundige aan de University of London) heeft een opmerkelijke theorie ontwikkeld over het universum als een vloeiende en ononderbroken eenheid. Hij stelt dat er twee realiteiten zijn: de impliciete (implicate) en de expliciete (explicate). De laatste is zichtbaar en komt slechts tot stand door de mogelijkheden van de impliciete realiteit. In andere woorden, wat wij zien mag dan wel niet alles zijn wat er bestaat, maar is wel de zichtbare uitdrukking van wat mogelijk is. De impliciete orde is als een creatief proces dat alles in zich heeft, maar slechts gedeeltelijk gerealiseerd wordt. De zichtbare vormen zijn zoals de rivier: hij lijkt steeds hetzelfde maar verandert voortdurend. Veelal houden we ons bezig met de expliciete realiteit en proberen die te verklaren in termen van oorzaak en gevolg. Het meeste weten we echter niet en de werkelijke oorzaken liggen in de impliciete realiteit. Het vergt teveel om in dit bestek de hele theorie uit te leggen, wel beschrijft D. Bohm een interessant experiment dat iets laat zien van de mogelijkheden die voor ons oog verborgen blijven. [zie het holografisch paradigma] Het creatieve proces probeert contact te leggen met de impliciete realiteit. Daarom is het veelal intuïtief, chaotisch en niet vooraf te bepalen. Er wordt gekeken naar de mogelijkheden van een situatie. Logisch denken kijkt alleen naar de expliciete realiteit en bepaalt wat exact kan, omdat het al eerder kon!?!

De 'onmogelijke' driehoek van Penrose.

Soms hebben wij echter nog niet genoeg logische kennis om te weten waarom het zo werkt. Als we dit accepteren ontstaan er nieuwe mogelijkheden.
Plants have spawned a generation of 'smart' building materials
Lotus gives a lesson in cleanliness

Peter Forbes
Our notions of clean and dirty are very traditional. Smooth surfaces are easy to keep clean and rough surfaces with lots of crevices and interstices harbour dirt. Right? In an important way we now know that this is wrong. Nature abounds in self-cleaning surfaces, and they achieve this by being bumpy. A globule of water sits on a leaf, glistening like mercury. If you have ever noticed this, you were a hair's breadth away from making an important scientific discovery. Self-cleaning plants employ a mechanism that can be mimicked in paints and other surface coatings. The phenomenon is called the Lotus Effect.The great sacred lotus ( Nelumbo nucifera ) is the prince of self-cleaning plants. Although its secret was discovered only recently, the plant has been revered for millennia as a symbol of purity: it is sacred to Hinduism and to several other Asian religions, especially Buddhism. Its leaves never seem to get dirty unless interfered with by humans, by spraying detergents on them, for instance. Any dirt that attaches is carried off by rainwater. It works by a combination of chemical repulsion and a bumpy surface. The highly waxy, corrugated surface of the leaf does not allow a water drop to wet and cling to it; there is no flat area to cling to, so the drop rolls off, carrying the dirt, which has a greater attraction for the surface tension of the water than it has for the leaf.
The microstructure of the leaves was observed by Wilhelm Barthlott, a biologist at the University of Bonn. His first work was published in 1976. Development work on possible applications began in 1997. The first application, an exterior silicon coating for houses, Lotusan, was introduced by ISPO Gmbh in March 1999. In October that year Erlus AG introduced Lotus Effect roof tiles. Many companies in Germany are working on Lotus Effect applications. The big prize is a self-cleaning car. Given the bobbly nature of the Lotus surface, there may have to be a trade-off between appearance and practicality. Perhaps car owners will always want their highly polished enamel surfaces even if they need a lot of maintenance, but then again, a satin effect with microbobbles might do the trick. Self-cleaning glass is already with us. The British manufacturer Pilkington has introduced ActivTM glass, which uses a fine layer of two coatings, one hydrophilic and the other photocatalytic, to enable rainwater to keep the glass clean. Intriguingly, ActivTM glass is almost a mirror image of Lotus Effect paint. Lotus Effect coatings are bumpy and hydrophobic, ActivTM glass coatings smooth and hydrophilic. The glass works by preventing droplet formation: rain "sheets" on the surface, and carries away any dirt. The photocatalytic layer is needed to oxidise organic matter such as bird drop pings that otherwise would be impervious to the rainwater. ActivTM glass and Lotus Effect paint are two examples of the burgeoning trend towards "smart" building materials. The phrase "smart buildings" usually conjures up an image of a wired-up house in which all the services can be activated by computer or a remote control, but this other kind of smartness, eliminating maintenance in the materials themselves, is likely to be just as important. Traditional building materials such as brick and stone always weathered well, but the use of reinforced concrete and synthetic cladding in the 20th century led to a catastrophic deterioration in weathering properties. Now our coatings technology is catching up, and today's new building no longer has to be tomorrow's rust-streaked eyesore.

The Guardian Weekly 10-5-2001, page 21
[ Terug naar Index herformuleren] [meer over paradigma’s, klik hier] [Naar bedrijfskunde index] [Naar Starten met creativiteit]
[naar startpagina]